Bu efsanede Leandras ve Hero'nun büyük aşkından bahsediliyor. Leandras ve Hero'nun aralarında bir engel varmış. Bu engel İstanbul Boğazı imiş. Ama yine de bu onlara engel olamamış. Hero denizin durgun olduğu gecelerde kulenin ışığını yakar, Leandras da yüzerek onun yanına gelirmiş. Kış geldiğinde deniz çırpıntıları iri dalgalara dönüşmüş ve uzun bir süre görüşememişler. Bir gün kulenin ışığı yanmış ve Leandras hemen kendini hırçın suların içine bırakmış. Fakat onu çağıran Hero değil onları fark eden tapınak görevlisiymiş. Leandras azgın dalgalarla boğuşurken görevli ışığı kapatmış ve Leandras oracıkta ölmüş. Zamanla öldüğü yerde bir kayalık oluşmuş ve Kız kulesi onların anısına burada inşa edilmiş.
Leandras'ın azmi ve aşkı beni çok etkiledi. Gerçekten Hero'yu sevdiği ortada. Onun için hiç düşünmeden kendini denize atmış. Böyle bir şey cidden yürek ister. Yani herkes yapamaz böyle bir şeyi. İnsan sevdiği insan için her şeyi yapar bence. Ama gerçekten seviyorsa tabiki...
Bu efsaneyi okuduktan sonra birden bugünkü ilişkileri hayal ettim ve bir kez daha tiksindim. Yapmacıklıktan ve sırf insanların güzellikleri, paraları gibi nedenlerden dolayı birbirlerini seviyormuş gibi yapmalarından nefret ediyorum. Eskilerden örnek alınması gereken bir şey de kesinlikle Aşk...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder